Թարգմանություն

Решение о проведении операции было принято в октябре 1919 года на состоявшемся в Ереване IX съезде партии «Дашнакцутюн» по инициативе Шаана Натали.
Գործողությունը կատարելու մասին որոշումը կայացվել է 1919 թվականի հոկտեմբերին Շահան Նաթալիի նախաձեռնությամբ Երեւանում կայացած Դաշնակցություն կուսակցության IX համագումարում:

Был составлен список из 650 лиц, причастных к геноциду, из которых отобрали 41, виновных в организации и совершении массовых убийств.
Գործողությունը կատարելու մասին որոշումը կայացվել է 1919 թվականի հոկտեմբերին Շահան Նաթալիի նախաձեռնությամբ Երեւանում կայացած Դաշնակցություն կուսակցության IX համագումարում:

Для руководства операцией был организован Ответственный орган (руководитель — посланник Республики Армении в США Армен Гаро) и Особый фонд (руководитель — Шаан Сатчаклян).
Գործողությունը կառավարելու համար կազմակերպվել է Պատասխանատու մարմին (գլխավորում է ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Արմեն Գարոն) և Հատուկ հիմնադրամ (ղեկավարում է Շահան Սաթչաքլյանը):

Оперативное руководство и материальное обеспечение операции осуществляли Шаан Натали и Григор Мерджанов. В сборе информации ключевую роль сыграл Грач Папазян, который под видом турецкого студента проник в эмигрантские круги младотурок. Убийства осуществлялись следующим образом: сначала организовывалась группа в 3—5 человек для слежки, затем один, иногда (в случае, если турок сопровождался телохранителями) — 2—3 человека осуществляли убийство.
Գործողության գործառնական ղեկավարությունն ու նյութական աջակցությունն իրականացրել են Շաան Նատալին և Գրիգոր Մերջանովը: Հրաչ Փափազյանը կարևոր դեր է ունեցել տեղեկատվություն հավաքելու հարցում, քողարկվելով որպես թուրք ուսանող և թափանցել երիտթուրք արտագաղթողների շրջանակներ: Սպանություններն իրականացվել են հետևյալ ձևով. Նախ ՝ 3-5 հոգուց բաղկացած խումբ էր կազմակերպվում լրտեսության համար, ապա մեկը, երբեմն (եթե թուրքին ուղեկցում էին թիկնապահներ) — 2-3 հոգի սպանությունն իրականացրեց:

Основными организационными центрами операции были редакции газет «Чакатамарт» (Константинополь) и «Дрошак» (Бостон).
Գործողության հիմնական կազմակերպչական կենտրոններն էին «katակատամարտ» (Պոլիս) և «Դրոշակ» (Բոստոն) թերթերի խմբագրությունները:

Организаторы операции подчёркивали, что они лишь выполняют приговоры константинопольского суда, который в 1919 году заочно приговорил к смерти организаторов геноцида армян.
Գործողության կազմակերպիչները շեշտեցին, որ իրենք կատարում են միայն Պոլսի դատարանի պատիժները, որը 1919-ին հեռակա մահվան դատապարտեց Հայոց ցեղասպանության կազմակերպիչներին: