Կրթությունը և գիտությունը XIX դարի երկրորդ կեսին, XX դարի սկզբին\
Յուրաքանչյուր անհատին ներկայացնելիս
ա.նկարագրել. ժամանակարջանը, անցած ճանապարհը
բ. հիմնավորել հաջողությունների նորարաության կարևորումը տվյալ ժամանակարջանի համար, համադրել այդ նորարարության զարգացումը արդի շրջանում
գ. ներկայացնել տվյալ անհատի թևավոր խոսքեր դարձած մտքերը
1.Հիմնարար գիտություններ
Չ.Դարվին, Դ. Մենդելեև, Ա..Այնշթայն, Գ. Մենդել, Լ.Պաստյոր, Ա.Բելլ, Թ. Էդիսոն
2.Հոգեբանության պատմությունը. Զիգմոնդ Ֆրոյդ
3.Ալֆրեդ Նոբել
19-րդ դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբին հայ իրականության մեջ գործում էր երեք տեսակի դպրոց` պետական, ծխական-եկեղեցական և մասնավոր: Գոյություն չուներ դպրոցական-կրթական մեկ ընդհանուր միասնական համակարգ: Շատ գյուղերում դպրոցներ չկային և մեծ թվով երեխաներ զրկված էին նույնիսկ տարրական կրթություն ստանալու հնարավորությունից: 1000 բնակչին բաժին էր հասնում մոտավորապես 20 սովորող: Բացակայում էին բարձրագույն դպրոցները: Ուսուցիչների մեծ մասն ուներ միջնակարգ և տարրական կրթություն: Առաջին աշխարհամարտի տարիներին հայկական դպրոցը մեծ կորուստներ ունեցավ, սակայն հայ ժողովուրդը երբեք չհրաժարվեց դպրոցից: XX դարի սկզբին հայկական դպրոցների կյանքում նկատելի աշխուժություն սկսվեց. համատարած պայքար ծավալվեց հին դպրոցի դասավանդման ձևերի ու մեթոդների դեմ` հանուն աշխարհաբար լեզվի ու աշխարհիկ կրթության հաստատման, բացվեցին միջնակարգ դպրոցներ, բարձրագույն ուսումնական հաստատություններ:
Արսեն Գոմցյանի բլոգ 