ա․
1․ նա ինձ պատասխանում է
-Ես գյուղի ջրբաժանն եմ և ես եմ գիշերները ջրերը բաշխում մանր ևցրված հողակտորների վրա։
2. Գնում էր հնձվորը․
-Ի՜նչ կլիներ եթե ես գտնեի գանձը․ Քանի՜ անգամ եմ նստել հենց այն քարի վրա, որ տեղահան արեց ակնոցավորը, և եթե ես իմանայի, ապա գանձերն իմ գրպանում կլինեին․ քանի՜ կով կառնեի
3. Տիկին Էլոիզն ասաց Խաչատուրին․
-Ես այդպես էլ գիտեի, որ քեզ ոչինչ չի պատահել, բայց տեսնեիր դու Գերմանին, թե ինչքան էր հուզվել, քանի անգամ հարցրեց քեզնից։
4. Աննան Գոռին ասաց․
-Դու իհարկե շուտով կտեսնես քո հայրենիքը․
-Մենք լինելով օտարության մեջ ցավոք այլևս չենք տեսնի մեր հայրենիքը։
բ․
1. Նա Պարրոտին ասաց․
-Ես հիշում եմ այդ աղային, երբ մենք գնում էինք Սուրբ Հակոբի վանքը նա մեզ հրավիրեց իր վրանը։
ապա հարցրեց․
-Հիշում ես արդյոք որ չկարողացանք վրանի տակ նստել, երբ լսեցինք պատժի ենթարկվող մարդու աղիողորմ ձայները։
2. Էլոիզն ու Խաչատուրը լուռ քայլում էին, և տիկինը միայն մտածում էր․
-Հանկարծ չանցնեն մեր տունը, շուտ տեղ հասնեն, քանի դեռ ամուսինս քնած չէ և կարող է տեսնել իր ուղեկցին։
3. Սեթն ինձ կիսակատակ խորհուրդ տվեց․
-Մի վիճիր Մունջի հետ, նա կես մարդ, կես արջ է, այդպես է վկայում նրա արտաքինը, կարող է իմ ասածները սխալ հասկանալ և փչացնել մեր բոլորի տրամադրությունը։
4. Լեռնեցին պատմում էր ինձ․
-Զինվորական հիվանդանոցի կյանքը հիվանդների համար ասես դժողք լինի, և կարող ես արդյոք պատկերացնել, շունը մեզանից լավ է ապրում, և երանի ես շուն լինեի, գնաի հեռանաի այդ օտար երկրից, մինչև հասնեի մեր սարերին։
Արսեն Գոմցյանի բլոգ 